ЕГИПТЯНЕ ПИРАМИД НЕ СТРОИЛИ!
ЕГИПТЯНЕ ПИРАМИД НЕ СТРОИЛИ!

Сразу надо сделать оговорку, что ученые всячески всеми правдами и неправдами скрывают эту информацию, так как она совершенно не вписывается в те устои мира, которые нам с детства описывают учебники по истории. Уже давно на планете находят места захоронения, а чаще останки погибших гигантских людей. Их раскапывают по всему миру, как на суше, так и под водой в морях и океанах. Очередное тому подтверждение – находка в Якутии.
Группа независимых исследователей занимается этим вопросом уже много лет и сформировали истинную картину того, что было на нашей планете на самом деле 12-20 000 лет назад. А ведь это не так давно! Рост гигантов при жизни составлял от 4 до 12 метров, помимо большой физической силой они обладали феноменальными умственными способностями. Не та ли это загадочная цивилизация Атлантов, которую одни считают мифической, а другие реально существовавшей и погибшей.
Так вот, исследователи утверждают, что именно эта цивилизация гигантов выстроила пирамиды не только в Египте, но на территории всей планеты, общее количество пирамид возведенных ими насчитывает более 600. При чем строительство велось в строго заданной геометрии. Пирамиды воздвигались без использования какой-либо раб силы с помощью нехитрой технологии, которая используется сейчас, это обычная опалубка, то есть глыбы не передвигали на большое расстояние, а заливались прочным бетонным составом в деревянные формы!
А предназначение их было энергетическое и связанное с космической энергией, использование которой нам еще неведомо. Это потом только уже другая цивилизация людей в частности Египтяне начали поклоняться всевышним богам, которые построили пирамиды и сделали из них усыпальницы для фараонов, это уже религия и отдельная тема. Как Вы понимаете, сами Египтяне пирамид не строили!
Самый интересный вопрос, это почему такие гиганты могли существовать и почему погибли!?
Дело в том, что ученые высказывают версию четырех лун, и гравитация на планете была совершенно иная и атмосферное давление другое, при таких физических условиях люди гиганты могли прекрасно себя чувствовать и жить непомерно долго. А гибель вызвана катастрофой, падением трех лун на поверхность земли.
Но исследователи опровергают эту теорию, так как сами представьте, что будет, если хотя бы сейчас наша луна приблизится к нашей планете это не конец света, а просто гибель ее. Так вот есть мнение, что на самом деле гравитация на планете была другая, а вокруг земли был пояс из астероидов льда, как кольца вокруг Сатурна.
Поэтому планета была крайне обогащена кислородом, который давал сильный толчок к развитию не только гигантских людей, но и животного мира. Но в результате изменения полюсов и других космических изменений ледовый пояс обрушился на землю шквалом воды, что привело к гибели данную цивилизацию, соответственно произошли и климатические изменения уже близкие по физике нашим сегодняшним.
Ниже мы приведем факты о существовании великанов:
1.     В 1979 году в Мегалонг Взлли в Голубых горах местные жители нашли огромный торчащий над поверхностью ручья камень, на котором виднелся отпечаток части огромной стопы с пятью пальцами. Поперечный размер пальцев составлял семнадцать сантиметров. Если бы отпечаток сохранился полностью, то имел бы 60-сантиметровую длину. Отсюда следует, что отпечаток оставил человек шестиметрового роста.
2.     Иван Сандерсон, известный зоолог с мировым именем, однажды поделился любопытной историей о полученном им от некоего Алана Макшира письме. Автор письма в 1950 году работал бульдозеристом на строительстве дороги на Аляске и сообщал, что рабочие обнаружили в одном из могильных холмов два огромных окаменелых черепа, позвонки и кости ног. Высота черепов достигала 58 см, а ширина 30 сантиметров. Древние гиганты располагали двойным рядом зубов и непропорционально плоскими головами. Позвонки, так же как и черепа, имели размер в три раза больший, чем у современного человека. Длина костей голени составляла от 150 до 180 сантиметров
3.     В 1899 году шахтеры Рурской области в Германии обнаружили окаменелые скелеты людей ростом от 210 до 240 сантиметров.
4.     В Южной Африке на алмазных разработках в 1950 году был обнаружен фрагмент огромного черепа высотой 45 сантиметров. Выше надбровных дуг находились два странных выступа, напоминающие маленькие рога. Антропологи, в руки которых попала находка, определили возраст черепа – около девяти миллионов лет.
В самых различных источниках есть много документальных сведений о великанах. Приведём некоторые из них.
5.     В Южной Африке на реке Окованго аборигены рассказывают о живших в прошлом в этих местах гигантах. В одной из их легенд говорится, что «гиганты были наделены невероятной силой. Одной рукой они перегораживали течение рек. Их голоса были такими громкими, что доносились из одного селения в другое. Когда кто-нибудь из великанов кашлял, птиц словно ветром сдувало.
6.     На охоте они проходили за день сотни километров, а убитых слонов и гиппопотамов легко вскидывали на плечи и относили домой. Их оружием были луки, изготовленные из стволов пальм. Даже земля носила их с трудом».
7.     А инкские легенды рассказывают, что во времена царствования Инки XII Аятарко Кусо со стороны океана на громадных камышовых плотах в страну прибыли люди столь огромного роста, что даже самый высокий индеец доставал им только до колен. Их волосы ниспадали на плечи, а лица были безбороды.
8.     Некоторые из них носили шкуры животных, другие ходили полностью обнажёнными. Продвигаясь по побережью, они опустошали страну – ведь каждый из них съедал за раз больше, чем могли съесть 50 человек!
9.     На одной из глинобитных табличек древнего Вавилона говорится, что все астрономические знания жрецы Вавилонского государства получили от живших в Южной Азии великанов ростом свыше 4 метров.
10.   Ибн Фадлан, арабский путешественник, живший тысячу лет назад, видел шестиметровый скелет человека, который ему показали подданные хазарского царя. Скелет того же размера, будучи в Швейцарии в музее города Люцерна, видели русские писатели-классики Тургенев и Короленко. Им рассказали, будто эти громадные кости были обнаружены в 1577 году в горной пещере врачом Феликсом Платнером.
11.   Только четырёх- или шестиметровые гиганты были не самые гигантские. Завоёвывая Америку, испанцы якобы обнаружили в одном из храмов ацтеков скелет ростом аж в 20 метров. Это уже масштаб исполинов. Испанцы послали его в подарок Папе Римскому. А некий Уитни, служивший в начале XIX века главным археологом при правительстве США, обследовал череп диаметром два метра. Его нашли в одной из шахт штата Огайо.
 12.   Очевидными свидетельствами существования великанов являются отпечатки их огромных стоп. Самый известный из них расположен в Южной Африке. Его нашёл местный фермер Стоффел Кётци в начале прошлого века. В почти вертикальную стенку на глубину примерно в 12 сантиметров впечатан «след левой ноги». Его длина – 1 метр 28 сантиметров. Есть мнение, что обладатель огромного роста наступил, когда порода была мягкой. Потом она застыла, превратилась в гранит и встала вертикально из-за геологических процессов.
13.   Удивляет одно: почему гигантские человеческие кости не выставлены ни в одном музее мира? Единственный ответ, который дают некоторые учёные, – мол, специально попрятали уникальные находки, иначе теория эволюции Дарвина окончательно рухнула бы и пришлось бы менять взгляды на всю историю человечества и его появления на земле.

 Почему ж мы обмельчали?
Доктор Карл Бом считает, что в далёком прошлом природные условия благоприятствовали усиленному росту человека, а потом они резко изменились, и люди «измельчали».
«Оптимальное генетическое развитие, – говорит Бом, – это когда всё заложенное в ДНК организма развивается полностью за счёт благоприятных атмосферных условий». По его мнению, до Всемирного потопа озоновый слой был гораздо толще, а после от него осталась лишь одна седьмая часть. Уменьшение озонового слоя привело к ослаблению защиты от солнечной радиации, что отразилось и на растениях, и на животных, и, естественно, на человеке.

http://golbis.com/pin/egiptyane-piramid-ne-stroili/#.U1LBelV_uf_



Կյանքը գոյության պայքար է, այո

Ի՞նչ է հումանիտար օգնությունը. անհրաժե՞շտ է, արդյոք, այն մեր օրերում: Հումանիտար օգնությունը բարեգործություն է պետության, հասարակական կազմակերպությունների և այն անհատների կողմից, ովքեր իրենց միջոցների հաշվին օգնում են ոտքի կանգնելու անելանելի վիճակում գտնվող առանձին մարդկանց, ընտանիքների: Քանի որ երկիր մոլորակի վրա երբեմն-երբեմն լինում են բնական աղետներ, պատերազմներ, չնախատեսված պատահարներ, ուրեմն՝ հումանիտար օգնության պահանջն կա և կլինի:

Մեր ազգն ուրիշից խնդրելու սովորություն չունի: Նա տարիներ շարունակ պայքարել է իր գոյությունը պահպանելու համար: Մենք քչով բավարարվող ազգ ենք և միշտ էլ հասնում ենք մեր նպատակին: Արցախում աշխատելու ունակություն ունեն ոչ միայն մեծերը, այլև փոքրերը, մեզ մոտ դա ի ծնե է: Մենք սովոր չենք ուրիշից մի կտոր հաց խնդրելու, թեկուզև չեմ ժխտում մուրացկանների գոյության փաստը: Դրան զուգահեռ, ունենք բնության բարիքների մեծ պաշար, և նման մարդիկ կարող են իրենց կարիքների մեծ մասը հոգալ նաև դրանք հավաքելով ու վաճառելով: Ցանկություն է պետք: 

Մեր դաստիարակության հետ մեկտեղ, մենք մեր ծնողներից ստացել ենք նաև մեկս մյուսին օգնելու շնորհը: Իմ ժողովուրդը թեկուզև շատ է տառապել, զրկանքներ կրել, բայց միշտ էլ հավատարիմ է մնացել իր սկզբունքներին, և անհրաժեշտության դեպքում օգնության է հասել ծանոթին ու անծանոթին: Հումանիտար օգնությունը մեծ դեր ունի Արցախում. այն անհրաժեշտ է մեր հազարավոր հաշմանդամներին, որոնց համարյա մի մասը ոչ բուժվելու անհրաժեշտ գումար ունի, ոչ էլ անվաթոռ գնելու հնարավորություն: Ցավալի է, երբ տեսնում ես նրանց, ովքեր ջանք չեն խնայել հայրենիքի ազատության համար, բայց հիմա ուշադրության արժանացնող չկա, և նրանք իրենց արհամարված են զգում ու անճարակ:

Համամիտ եմ նաև, որ մեր հանրապետությունը չի կարող հոգալ նրանց բոլոր կարիքները, և հենց այստեղ մեծ դեր ունի բարերար-հովանավորը, որը ցանկության դեպքում կարող է ձեռք մեկնել կարիքավորին: Փառք ու պատիվ բոլոր նրանց, ովքեր օգնության ձեռք են մեկնում պատերազմից տուժածներին, նրանց ընտանիքներին, հաշմանդամներին, տկարներին, ծայրահեղ աղքատներին: Մենք ապրում ենք 21-րդ դարում և չպետք է մոռանալ, որ գիտությունը շատ է զարգացել: Արդի գիտության ձեռք բերած նվաճումները ճիշտ օգտագործելով, հնարավորություն կունենանք բացել գործարաններ, և հետևաբար, կունենանք աշխատատեղեր, որոնց միջոցով և մարդիկ կկարողանան պահպանել իրենց գոյությունը. չէ՞ որ կյանքն ինքնըստինքյան գոյության պայքար է:

ԼԻԱՆԱ ՍԱՐԳՍՅԱՆ
Լրագրություն, 4-րդ կուրս


ՀԱՐԵՎԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

Ես և Սեդրակ Մարգարիչը տասը տարվա պատը պատին հարևաններ ենք, և այդ տասը տարում իրար դեռ ոչ մի անգամ ցուրտ խոսք չենք ասել։ Բնակարանամուտի առաջին օրը նստած հեռուստացույց էի դիտում, մեկ էլ հանկարծ՝ թա՛խկ-թըրա՛խկ, թա՛խկ-թըրա՛խկ, թա՛խկ-թըրա՛խկ, և միջնապատի ծեփը շռնդալով թափվեց նոր գնած բազմոցի վրա։

- Սեդրակ Մարգարի՛չ,- գոռացի,- այդ ի՞նչ բանի եք։
- Բան չկա, հարևան ջան,- պատասխանեց,- մի երկու մեխ է, հիմա կվերջացնեմ։
Երբ նա վերջացրեց իր երկու մեխը, ես իսկույն խանութ վազեցի, կես կիլո մեխ գնեցի ու սկսեցի շարել պատին՝ թա՛խկ-թըրա՛խկ, թա՛խկ-թըրա՛խկ...

Հիմա էլ Սեդրակ Մարգարիչը սկսեց այն կողմից.
- Արամ Ազատի՛չ, ի սեր աստծո, մի քիչ կամաց, պատին սվաղ չմնաց։
- Բան չկա, Սեդրակ Մարգարիչ,- պատասխանեցի,- մի կես կիլո մեխ է, շուտով կվերջացնեմ։

Երկու ամսից հետո Սեդրակ Մարգարիչն իր կնոջ ծննդյան օրն էր նշում։ Բաժակաճառեր, ծափ, ծիծաղ, աղմուկ ու աղաղակ։ Մրցություն էր ծավալվել, բոլորն էլ ուզում էին մեկը մյուսից բարձր գոռալ։
Բռունցքով ծեծեցի պատը՝ չլսեցին։ Կոշիկներով ծեծեցի՝ չլսելուն դրեցին։ Սկսեցի մուրճով ծեծել։

- Սեդրակ Մարգարի՜չ, խնդրում եմ մի քիչ կամաց, գլուխս պայթում է։
Սեդրակ Մարգարիչը գինով էր, բարձր տրամադրությամբ պատասխանեց.
- Հարևան ջան, ցավդ տանեմ, խնդրում եմ վատ բան չկարծես, այս աղմուկը բարի նպատակների աղմուկ է։

Հաջորդ կիրակի հավաքեցի մեր բակի հայտնի աղմկարարներին ու սկսնակ կլարնետիստներին և կնոջս ծննդյան օրն այնպիսի մակարդակով նշեցի, որ Սեդրակ Մարգարիչի նյարդերը չդիմացան, գլուխն առավ ափերի մեջ ու շատ քաղաքավարի բղավեց.
- Արամ Ազատի՛չ, ախր, գիշերվա ժամը մեկն է:
- Խնդրում եմ ներող լինեք, հարևան ջան,- պատասխանեցի,- այսօր կնոջս ծննդյան օրն է, կաշխատեմ առավոտյան ժամը վեցին լավ հարևանների կենացով ամեն ինչ հաջողությամբ վերջացնել։

Ձմեռնամուտին Սեդրակ Մարգարիչն իր բնակարանում վառարան դրեց, և խողովակը հրացանի փողի պես ուղղեց դեպի մեր պատշգամբը։
- Սեդրակ Մարգարի՜չ,- ասացի,- թույլ տվեք իմանալ, այս ի՞նչ ծուխ է։
- Բան չկա,- պատասխանեց,- փայտ չունենք, թեփ ենք վառում։

Ես, առանց երկար-բարակ մտածելու, իսկույն մեր վառարանի խողովակը հեռահար հրանոթի փողի պես ուղղեցի դեպի նրանց պատշգամբը։
- Արամ Ազատի՜չ,- վիզը պատշգամբից ձգեց Սեդրակ Մարգարիչը,- ախր, խեղդվեցինք, այս ի՞նչ զզվելի ծուխ է։
- Դատարկ բան է,- պատասխանեցի,- մազութ չեմ գտել, ստիպված սոլյարկա ենք վառում։

Սեդրակ Մարգարիչն իր աղջկա համար դաշնամուր գնեց, իսկ ես դաշնամուրի ձայնը խլացնելու նպատակով, տղայիս համար դհոլ գնեցի, ինձ համար՝ զուռնա, կնոջս համար՝ գալարափող, աղջկաս համար՝ ջութակ։
Սեդրակ Մարգարիչը մի պստիկ շուն գնեց, իսկ ես մեր բնակարանում տեղավորեցի գայլախեղդ հսկա մի գամփռ։ Երբ այն կողմից Սեդրակ Մարգարիչի խղճուկ շնիկը «ծա՛վ-ծա՛վ» էր անում, մեր գամփռն այնպիսի բասով էր պատասխանում, որ ամբողջ շենքը դղրդում էր։

Եթե վաղը Սեդրակ Մարգարիչը հանկարծ փորձի իր բնակարանում արջ պահել, ես Աֆրիկայից կամ Հնդկաստանից փիղ բերել կտամ։

ՎԱԶԳԵՆ ՕՎՅԱՆ



Վշտի ծիծաղ

Եվ Վռամշապուհ արքայի ու Սահակ Պարթևի հրահանգով Մեսրոպ Մաշտոցն անձամբ մեկնել է Միջագետք, հանդիպել Դանիել եպիսկոպոսի հետ, ապա եղել է Եդեսիայում, Ամիդում, այնտեղից ճանապարհվել Սամոսատ։ Հանդիպումներ է ունեցել տեղի բարձրաստիճան հոգևորականության՝ Եդեսիայի եպիսկոպոս Բաբիլասի, Ամիդի եպիսկոպոս Ակակիոսի հետ, այցելել է Եդեսիայի գրադարանը և 405 թ. ստեղծել հայոց գրերը։

Երբ վերադարձավ այնտեղից, նրան դիմավորելու դուրս եկած Վռամշապուհ արքան, բարձրաստիճան հոգևորականներն ու ժողովուրդը վերջինիս դեմքին խոր հիասթափություն տեսան։

- Ժողովուրդ հայոց, ավա՜ղ, ես այդպես էլ չկարողացա գտնել այն, ինչ փնտրում էի,- հուզաթաթավ ձայնով բարբառեց Մաշտոցը,- ոչ հայկական հինգաստղանի կոնյակը, ոչ ղարաբաղյան թթի օղին չօգնեցին. նրանք համառորեն չցանկացան ինձ տալ բաղձալի լատինատառ հայերենը։ Որքան խնդրեցի, աղաչեցի՝ չօգնեց։ Ասացին՝ հակակոռուպցիոն պայքարը մենք վաղուց ենք հաղթանակով պսակել, կաշառք-մաշառք մեզ մոտ չեն անցնի։ Ու ահա, փոխարենը ժամանակավոր գործածության համար բերել եմ հայերեն գրեր... Բայց մի՛ հուսահատվեք, մի կերպ յոլա գնացեք դրանցով, մինչև լուսավոր ժամանակներ կգան...

Եվ դժբախտ հայ ժողովուրդը դարեր շարունակ տքնեց այդ հայերեն գրերի վրա, հազարավոր էջ մագաղաթյա մատյաններ կազմեց, հետո սկսեց հարյուրավոր, հազարավոր գրքեր տպագրել այդ գրերով, թերթեր ու ամսագրեր հրատարակել, դպրոցականները կիլոմետրերով շպարգալկաներ գրեցին մեսրոպյան ժամանակավոր այդ գրերով, սիրահարները զգայացունց նամակներ հղեցին իրենց «սրտի հատորներին», մինչև 16 դար հետո, 20-րդ դարի վերջերին քարից հաց քամող բազմատաղանդ հայ ժողովուրդը գրեթե անվճար ձեռք բերեց երազած լատինատառ հայերեն գրերը...

Հայ ժողովրդի դարավոր երազանքներից գոնե մեկը վերջապես իրականացավ...

ՎԱՐԴԳԵՍ ՕՎՅԱՆ



Մի անծանոթ աղջկա

Ստեփանակերտի երթուղային ավտոբուսներում ու միկրոավտոբուսներում վերջերս գրություններ են փակցրել՝ «Խնդրում ենք յուրաքանչյուրը մուծի միայն իր փոխարեն»։

Ամեն անգամ կարդալով այն, հիշում եմ այդ գրությունների երևան գալուց մի շաբաթ առաջ ավտոբուսում նստած անծանոթ այն աղջկան, որ իջնելուց առաջ շրջվեց ու ասաց. «Դուք չմուծեք...»։

Ինձնից երկու նստատեղ առաջ էր նստած նա, դեմքը չէի տեսնում։ Միայն հիշում եմ, որ մտքերով տարված էի, կանգառներից մեկում այդ աղջիկը շրջվեց ու, գեղեցիկ ժպիտը դեմքին, ասաց. «Դուք չմուծեք, ձեր տեղ ես մուծելու եմ»։ Մտածեցի, որ ինձնից առաջ կամ ետևում գտնվող մարդկանց է վերաբերվում։

Նայեցի՝ ինձնից առաջ նստատեղերը դատարկ էին։ Հետ նայեցի, մի տղամարդ էր միայն նստած։ Հարցրի՝ այն աղջիկը ձե՞զ էր դիմում։ Պատասխանեց. «Չէ, ես իրեն չեմ ճանաչում։ Կարծում եմ, ձեզ դիմեց...»։

Մի ակնթարթ տեսա այդ աղջկա ժպիտն ու հայացքը, բայց չէի ենթադրում, որ ինձ էր ուղղված։ Հետո միայն կասկածեցի, երբ ավտոբուսից իջել էր արդեն։ Ու այդպես էլ չհասցրի շնորհակալություն հայտնել։
Մինչև հիմա ցավում եմ դրա համար։ Ներիր, անծանոթ աղջիկ...

Վ. ՕՎՅԱՆ



Զվարճասրահ

Աստված հայի առջև դրեց ներկայիս Հայաստանի Հանրապետություն երկիրն ու «Ծովից ծով Հայաստանի» քարտեզը։ 
- Որդյակ, ընտրիր սրանցից միայն մեկը։
Եվ հայն ընտրեց «Ծովից ծով Հայաստանի» քարտեզը։
- Սա ավելի մեծ է,- ասաց։

*  *  *
Փոքրիկն առավոտյան հարցրեց մորը.
- Ես որ արթնանում եմ քնից, իմ խաղալիք տիկնիկն ու խաղալիք շնիկն է՞լ են ինձ հետ էդ ժամին արթնանում...

*  *  *
Խորհրդային տարիներին բաքվաբնակ մի հայ բանաստեղծ, որպես մարդ և մտավորական անհաջող մի տիպ եկել էր հայրենի գյուղ։ Խորհտնտեսության նախագահը նրան ուղեկցում ու ցույց էր տալիս վերջին հնգամյակում գյուղի ձեռքբերումները՝ գյուղական ակումբի նոր շենքը, նոր պահեստը, գյուղի ղեկավարության նոր նստավայրը և այլն։ Վերջում էլ նրան տարավ նոր սարքած անասնաֆերմա։
- Մի տես ինչ լավ գոմ ենք սարքել կովերի համար։
- Հա, լավն է, գեղեցիկ է,- ասաց բանաստեղծը։
Նկատելով, որ վերջինս չի ուզում ներս մտնել, խորհտնտեսության նախագահն անմեղ-անմեղ ասաց.
- Ներս մտիր, ընկեր Գրիգորյան, թազա ենք սարքել, դեռ ոչ մի տավար չի մտել այդտեղ, առաջինը դու ես...

*  *  *
- Հայրիկ, զոմբին ինչո՞վ է տարբերվում մյուս մարդկանցից,- հարցնում է զոմբիի որդին։
- Երբ դու նայում ես հայելուն, ո՞ւմ ես տեսնում։
- Ինձ,- պատասխանում է որդին։
- Իսկ ես երբ նայում եմ հայելուն, տեսնում եմ Նրան։ Ահա տարբերությունը։



ՀԱՄԱՐԻ ԱՍՈՒՅԹԸ

Երկու ճշմարտություն կա. իրական, դառն ճշմարտություն և քաղցր, բոլորին հաճելի ճշմարտություն։ Այս երկուսի տարբերությունն այն է, որ վերջինս ճշմարտություն չէ։


ԱՄՍՎԱ ԱՍՈՒՅԹԸ

Չգիտեմ, թե ովքեր են ավելի մեծ հիմար. կապիկնե՞րը, որ նստել են մարդկանց գլխին, թե՞ մարդիկ, որ թույլ են տալիս կապիկները նստեն իրենց գլխին։